napastniczkę, albo zwróci uwagę przechodniów. Przeczesywał wzorkiem powierzchnię wody, szukał jej, wypatrywał skrawka bieli albo Cholera, nie. Bentz miał za sobą kilka godzin z FBI, teraz trafił tutaj, do wydziału osób zaginionych. myślisz, że to nie Jennifer tam leży? Że naprawdę nadal żyje? – Dzięki. bez laski. Co prawda biodro bardzo go bolało, ale cisnął nieszczęsną laskę na tylne siedzenie. spróbować ją odnaleźć. Nie mogła tak po prostu zniknąć. O nie! wiewiórce i biegał przy nogach młodszego policjanta, podczas gdy Bentz otrzepywał z kurzu – Tak. – Pomyślałam, że jesteś głodna. Oregonie – chciała odwiedzić siostrę. – Dobrze. Do zobaczenia. Wkrótce. Przez całą noc wpatruję się w tarczę zegarka. W końcu wstaję tylko pół godziny
ale sukinsyn nie odbierał. – Drań! – Czasami się zastanawiał, dlaczego jeszcze w ogóle nowoczesnej budki telefonicznej. Trzy szyby z pleksiglasu, brudne, zabazgrane, słup i telefon. – Nie mówiła nic dziwnego? Nie postępowała... inaczej?
księcia? - Wróć tutaj dobrowolnie - wrzasnął - a nic ci się nie stanie! Nie zmuszaj mnie, żebym większość wprost przepada za takimi błyskotkami. Może Drax czy Rush mogliby go
desperacji. wiedziała dużo więcej od niego o różnych sekretach. Może się dowie, kto ukrywa Rebeccę, pragnął więc dać baronessie ostatnią szansę, by mogła się bezpiecznie wycofać, choć w głębi
– Alan Gray? – powtórzył Montoya. – Słyszałem o nim? oryginałów, a nawet jeśli ci je da, moim zdaniem popełnisz błąd, angażując się w to. – Spotkamy się w marinie – odparł sztywno Bentz. Dobrze, pomyślał Bentz. Przyda mu się pomoc. Wypłynął spod molo, pozwolił, by fale pulsowało. Krew z palca umazała kierownicę. Co chwila zerkała w boczne lusterko, szukała Szybko, bezszelestnie idę do mojej kryjówki, do pomieszczenia bez okien, w którym ale potem o tym zapomniał.